Author: Beykoz Kundura

Rimini Protokoll’ün temalarına ve kahramanlarına yaklaşımı sadece basitçe göstermeye ve oyuncularını asla kınamamaya ek olarak empati kurmaya, dinlemeye yöneliktir. Hygiene Heute’ün erken dönemindeki konfeksiyon tiyatro konseptinden Rimini’nin uzmanlar kavramına geçiş eserin kahramanlarının yapımın nesneleri değil özneleri olduğunun ne kadar önemli olduğunu vurgulamaktadır. Rol gereği olsa...

Bir Rimini performansı asla mükemmel değildir ve mükemmel olmak zorunluluğu da yoktur. Oyuncuların kendilerini güvende hissedecek kadar pratik yapmış oldukları, rollerini geliştirmeye ve rol yapmaya başladıkları noktada eser sadece çekiciliğinden çok daha fazlasını kaybetmeye başlar. Güvensizlik ve kırılganlık çoğu kişinin hakikilikten ne anladığını tanımlayıcı anlardır....

Başlarda, Rimini Protokoll’ü performans sanatçıları için belirli deneyimler, bilgiler ve beceriler konusunda uzman olanlar anlamında "uzmanlar" ifadesini benimsemiştir. Bu amatör tiyatroya bilinçli bir şekilde muhalefet eden bir konsepttir. Sahnede olanların ne yapamayacakları (diğer bir değişle rol yapmak) yargılanmamalı bunun yerine onlar sahnede mevcut olmalarının sebebi...

Rimini Protokoll, Giessen’de uygulamalı tiyatro bilimi öğrencileri iken birbirleriyle tanışmış olan tiyatro yapımcıları Helgard Haug (*1969), Stefan Kaegi (*1972) ve Daniel Wetzel’in (*1969) markasıdır. 2000 yılından bu yana çeşitli konfigürasyonlarda bir dizi önemli sahne yapımlarının (örneğin, Kreuztworträtsel Boxenstopp 2000, Deadline 2003, Mnemopark 2005, Wallenstein...

Fotoğraf: ©RiminiProtokollUngunstraum’un gözden kaybolan performans sanatçıları sahnede gerçekleştirmek için özel talimatlar verilecek yedekler gerektirmiştir. Bu yüzden 1995 yılındaki 2nd Stage (2. Sahne) eseri gibi erken bir dönemde ilk uzmanlar sahneye çıkmıştır: bir kez daha bir sürü ekipman ve buzlu cam pencerelerden oluşan enstalasyonun sağında ve...

Yakın zamanda çokça övgü alan Fox (2016), Hiwa (2017) ve Hector Malot: The Last Day of the Year (2018) dahil olmak üzere yalnızca yedi kısa filmde, Jacqueline Lentzou estetik kaygılarını ve üstün yeteneğini açıkça ortaya koydu. Meraklı ve empatik bir kamerayla, çoğu zaman istenmeyen değişim...

by Scout Tafoya In just seven short films — including the recently lauded “Fox” (2016), “Hiwa” (2017), and “Hector Malot: The Last Day of the Year (2018)” — Jacqueline Lentzou has already made her aesthetic concerns and immutable talent quite clear. She finds, with a curious and empathetic camera, moments of...

by Tanner Tafelski Nine long years have elapsed since the release of The Headless Woman (2008), Lucrecia Martel’s last feature film. Since then, she prepared and failed to get a science-fiction project launched, endured a drawn out two-month production, and oversaw an extensive edit on Zama, an adaptation of Antonio...

Lucrecia Martel’in son sinema filmi olan The Headless Woman (Başsız Kadın) (2008) filminin üzerinden dokuz uzun sene geçti. O zamandan bu yana yönetmen bir bilim kurgu projesi hazırladı ancak hayata geçiremedi, iki aylık boşa geçen bir yapım sürecine katlandı ve Antonio di Benedetto’nun aynı isme...