Bilindik bir şehir hikâyesi nasıl farklı anlatılır? Bu sezonun yeni oyunlarından “Geçen Gün” bu soruya birden farklı cevap vermek için sahnelenmiş. Bir hikâyesi var, o hikâyenin oyuncuları sadece tiyatrocular değil, sahnede kurgulanan sesler ve ritmini kaybetmeyen dinamizm de… Kerem Kurdoğlu’nun yazdığı, Naz Erayda ile Kurdoğlu’nun yönettiği oyunda Esme Madra ile Ozan Çelik rol alırken, Tophane Noise Band’in müzikleri de sahnede ikiliye eşlik ediyor. Ve ortaya performans tiyatrosu denebilecek, seyirciyi alışılmışın dışında bir deneyime ortak eden bir oyun çıkıyor.       

Evet, bu bir şehir hikâyesi… Tüm zıtlıkların yaşandığı bir İstanbul hikâyesi de denebilir. Martı seslerinin eşlik ettiği ama trafik gürültüsünden de geçilmeyen, kalabalık içinde güvende ama tenha sokaklarda tekinsiz, bazen kaybolmak bazen de ruh eşine denk gelme arasında, medeni olmakla kavga etmek arasındaki geçişgenliğin saniyeler aldığı bir şehir… Biri kadın diğeri erkek kahramanımız şehrin karmaşası içinde sokakta yürürken türlü olaylarla ve insanlarla karşılaşıyor. Şehir yaşamı o kadar endişe yüklemiş ki içimize, iyilik için hamle yapmak bile karşıdakini şüpheye düşürüyor. Bir yabancıya yardım için tesadüfen bir araya gelen iki yabancı keşke bu endişelerden azade olsa da birbirine tutunsa diye hayal kurduruyor seyirciye oyun.   

Sinemadan da yakından tanıdığımız Esme Madra ile Ozan Çelik sahnede fiziki olarak şehir yaşamının hareketliliğini dinamizmle yansıtıyorlar. Kâh oldukları yerde yürüyorlar kâh koşuyorlar kâh merdiven inip çıkıyorlar. Tophane Noise Band ise sıradışı enstrümanlarıyla ürettikleri şehir seslerini ve müziklerini yaparken oyuncu olarak Madra ve Çelik’e eşlik de ediyorlar. Klasik anlatılar dışında farklı tarzlara açıksanız “Geçen Gün” beklentilerinizi karşılayacak bir deneyim vadediyor. Oyun, Kundura Sahne’de izlenebilir. 

*Bu yazı, 22 Şubat tarihli Milliyet gazetesinde yayımlanmıştır.