“Pek çok kişi, sinema salonlarına hastalığın yayıcısı olarak, korku içinde yaklaşırken, sinema ve tiyatroyu bir grip savaşçısı olarak değerlendiren bir beyefendiyi bulduğuma sevindim.”

Daha önce, 1918 grip salgınının sinema ticareti içinde hızlandığının iddia edildiği bazı tartışmalar hakkındaki araştırmalarımı bildirmiştim. Sinemaların kapanmasını isteyen yerel sağlık memurları ile, sinemaların açık kalmasını isteyen yerel katılımcılar arasındaki mücadelede, hastalığın nasıl yayıldığına dair oldukça merak uyandıran bazı fikirler yayıldı. Katılımcılardan bazıları, aslında oldukça hatalı olan, soğuk algınlığı ile soğuk olmanın arasındaki ilişkiye dayanarak, dış mekânlarda virüs kapmanın daha mümkün olduğuna inanıyorlardı. Bazıları ise, bu mantığı takip ederek, sokaklardaki mikroplu havayı tiyatro ve sinemalar gibi iç mekânlara taşınmaması gerektiğini savunuyordu.

Diğerleri ise, dezenfektan özelliği olan naftalinleri ve ağır kokulu kimyasal ürünleri stokluyordu.

Bu tür raporları okurken, grip ve benzeri bulaşıcı enfeksiyonlara karşı savunma mekanizmalarının tıp bilimi dahilinde henüz yeteri kadar keşfedilmediği anlaşılabilir. Bu raporlarda; yüz maskeleri, sıkça el yıkama, sosyal mesafe gibi önlemlerin bahsi geçmiyordu. Ancak, bu tip önlemlerin faydalarının etraflıca anlaşıldığı, Dr. Wise’ın Grip Hakkında Görüşleri filmleri aracılığıyla da sinemanın bu konuda hatırı sayılır bir araç olduğu aşikârdır. Birmingham Daily Gazette’in makalesine göre, ana kahramanımız Dr. Wise, herhangi bir ücret talep etmeksizin konu hakkında önemli tavsiyeler vermekte:

Nezle veya ateşli olduğunu hisseden bir kişi, semptomlar azalana kadar evinde kalmalıdır.

Temiz hava alınmaması, mikropların kuvvetlenerek bünyede kalmasına sebep verir.

Potasyum permanganat ve tuzlu su çözeltisi ile boğazınıza gargara yapıp, burnunuzu yıkayın.

Zinde olmak oldukça mühimdir. Alkol alımı ve birahaneler enfeksiyonun artmasına sebep verebilir.

The Bioscope eleştirmeni, grip mikroplarının, mikroskop görüntülerindeki titremeyi baskılamasının oldukça zor olduğunu, fakat tüm iyi kamu bilgilendirme filmlerinde olduğu gibi, mesajın sadece öğüt ve bilgi vermek üzerine değil, aynı zamanda bir hikâye ile desteklenerek iletildiğini yazdı:

Nezlesini tedavi etmeyen ahmak bir adam gösterildi. Ofisine gitti, tramvayda, trende, sokaklarda, ofisinde, mektuplarına ve telefonuna hapşırarak, her yerde mikrobu başkalarına yaymış olması muhtemeldi. Yayıldı da. Mikrobu taşıyan kendisi ve bulaştırdığı birkaç kişi vefat etti. Hikâyede bahsi geçen bir diğer kişi ise, nezle olduğunda önlemlerini aldı ve hızlıca iyileşti.

Eleştirmen raporunda, filmin salondaki herkesin hapşırıp öksürmesine sebep verecek kadar kuvvetli olduğuna da yer verdi.

Dr. Wise’ın Grip Hakkında Görüşleri, sinemanın eğitim değerinin savunucusu Joseph Best tarafından yaratılmıştır. Savaştan önce, Pathé Frères’in eğitim ve bilim departmanının yöneticiliğini yapmıştır. Bu, Best’in ilk bilgilendirme film yapımcılığı değildi. Daha önce zührevi hastalıklarla mücadele için Ulusal Konsey tarafından “Whatsoever a Man Soweth” adlı bir film yapmak üzere görevlendirildi. Dr. Wise’ın Grip Hakkında Görüşleri, (Sağlık Bakanlığı’nın öncüsü olan) Yerel Yönetim Kurulu tarafından finanse edildi, ve kurul tarafından bölgenin sağlık çalışanlarına dağıtılması sağlandı. Bu bölgelerdeki sinemalara filmleri dağıtmanın sorumluluğunu ise yine sağlık çalışanları üstlendi. Bu görevliler ve yerel katılımcılar arasında daha önce belirttiğim üzere yaşanan gerilimler düşünüldüğünde, insan bu filmlerin ne kadar yaygın bir şekilde gösterilip gösterilmediğini sorgulayabilir. Savaşın sonlarına doğru, sinema yöneticileri arasında, devlet destekli kamu filmlerinin gösterimi konusunda kayda değer bir direnç vardı. Zührevi hastalıklar ve CEA tarafından partizan olarak değerlendirilen diğer konular çekişmenin ana odaklarındandı ve Aralık 1918 seçimlerinde, koalisyon hükümeti, Lloyd George ve bakanlarının sinema salonlarına gittiklerini gösteren slaytlar yayınladılar, fakat uzun süren tartışmaların ardından CEA bu slaytları göstermeyi reddetti. Maurice Elvey’e ait The Life of David Lloyd George (1918) eserinin geri çekilmesi (veya baskılanması) da bu konuyla ilişkili denebilir. Birkaç yıl sonra 1920’de, Leeds ve Bölge CEA Şubesi toplantısında ilginç bir tartışma yaşandı. Yerel sağlık çalışanları, katılımcıların, Çocuk Sağlığı Haftası’na destek olmak amacıyla tek bir slayt gösterip gösteremeyeceklerini sordular. Katılımcıların cevabı ise bu teklifi anında reddetmek oldu. Tartışma sırasında, bahsi geçen planın destekçilerinden biri, kısa bir süre önce, başka bir filmi gösterme taleplerinin reddedildiğini, şu an ise tek bir slayt gösteriminin bir uzlaşma olması gerektiğine işaret etti. Sağlık çalışanının, sinemanın sağlık konuları için bir propaganda aracı olduğuna dair sert görüşleri olduğu yazılmıştı. Konuşmacı şubeye, grip salgını sırasında sinemaların kapatılma kararına karşı kendilerinin de savaşmış olduklarını, enfeksiyondan hangi yollarla korunabileceklerine dair halka açık bilgilendirme filmlerinin gösterilerek, sinema salonlarının çok daha büyük bir amaca hizmet edebileceklerini savunup, bu talebin reddedilmesini ikiyüzlüce bulduğunu açıkladı. Bu argüman da ters bir yanıtla karşılandı ve konuşma 1918 yılına ait kısıtlamaların ne kadar saçma olduğuyla devam etti.